Istotą charyzmatu karmelitańskiego jest poszukiwanie zjednoczenia z Bogiem odkrywanym w swym wnętrzu na modlitwie w postawie nieustannej świadomości Bożej obecności. Chęć poszukiwania, poznawania, ukochania i zjednoczenia z Bogiem pobudza nas do modlitwy indywidualnej, wspólnotowej i wypływającej z niej jednoznacznie modlitwy wstawienniczej, a także do działania apostolskiego według indywidualnego charyzmatu jako daru Ducha Świętego dla każdego nas wzbudzonego dla naśladowania w sposób szczególny jakiegoś wymiaru człowieczeństwa Jezusa Chrystusa i uwydatniania w życiu codziennym duchowości karmelitańsko-terezjańskiej. Żyjemy w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi, naśladując Dziewicę Maryję, która jest dla nas wzorem słuchania Słowa Bożego i kierowania się Nim w życiu, w modlitwie i pracy i ufając Jej opiece. Jako integralna część Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel uczestniczymy w tym samym charyzmacie, co zakonny, a przeżywając go zgodnie ze swym stanem życia wnosimy do zakonu bogactwo swej świeckości. Źródłem poznania charyzmatu karmelitańskiego jest zakorzeniona w Piśmie Świętym i duchowości biblijnej Reguła św. Alberta.